#ChaChaLaLa

Wchodze ;x

You want some, come get some - słowa, które były cały czas ze mną podczas mojej podróży w świecie wrestlingu. Chciałem być nikim innym jak najlepszym na świecie, a drogą do tego osiągnięcia zawsze było to samo - zwycięstwo. Kolejna z cudownych chwil, gdy sędzia pod koniec walki wzniesie mą rękę w geście zwycięstwa, chodziła mi po głowie nie pozwalając się skupić na mym dzisiejszym przeciwniku. Od samego początku zostałem wrzucony na głęboką wodę a mianowicie utknąłem w Handicap Matchu przeciwko Rhodesowi i Bourne'owi. Najlepszą strategią, było nie dać po sobie poznać iż jestem na przegranej pozycji, jedynym z czynników dzięki, któremu czułem się lepiej niż oni było doskonałe przygotowanie psychiczne. Dlatego uspakajając szybko bijące serce, redukowałem je z oddechem - byłem gotowy. Pierwszym, który wskoczył do kwadratowego pierścienia był Cody Rhodes, publiczność z niecierpliwością siedziała na swych miejscach, przyglądając się wydarzeniu jak walce gladiatorów w Starożytnym Rzymie. Unosząc ręce w górę przybrałem typową gardę by powoli zbliżając się do przeciwnika nie oberwać jakimś punchem, przeciwnik niepozornie zrobił to samo i stykając się rozpoczęliśmy wirujący taniec klasycznego klinczu. Siłując się staraliśmy się obaj pokazać z jak najlepszej strony, nie ulegając przeciwnikowi, postanowiłem wykorzystać pewien sposób, zauważyłem iż moje stopy poruszają się do tyłu, a więc przeciwnik wkłada w klincz więcej siły niż ja. Pozwoliłem zepchnąć się do narożnika, lecz wiedziałem iż sędzia od razu zareaguje na to zagranie i odklei Cody'ego od mego ciała. Ten posłusznie nie chcąc zostać wyliczonym, zaprzestał swej ofensywy oddalając się na spokojną, wyczekiwałem momentu, w którym wróci, by spokojnie kontratakować. Stało się tak jak myślałem, w pogoni za zwycięstwem Rhodes spojrzał na mnie i biegnąc w moją stronę chciał zaatakować z rozbiegu, w odpowiedniej chwili odskoczyłem, a ten uderzył w metalowy słupek całym ciężarem ciała. Teraz to ja stałem za przeciwnikiem i oczekiwałem aż się odwróci by ściąć go z nóg Discus Clotheslinem. Widząc leżącego przeciwnika rozpocząłem taniec zwycięstwa.

Michael Cole: It's FaanDaanGoo!
Jerry Lawler: Dokładnie dominacja, a zarazem spryt i zaangażowanie.

Widząc leżącego przeciwnika rozpocząłem taniec zwycięstwa. Swój wyraz twarzy zwróciłem w stronę stojącego w narożniku Evana Bourne'a. Poruszyłem bioderkami w jego kierunku i zwróciłem się w kierunku leżącego opponenta, rozpocząłem nawałnicę ciosów na jego korpus serią punchów i stompów. Po czym podnosząc go ustawiłem w odpowiedniej pozycji by podcinając go wykonać Russian Legsweep. Kolejną z męczących akcji było perfekcyjne wycelowanie w przeponę rywala silnym Elbow Dropem. Cody usiadł sobie z bólu cały czas trzymając się za bolący brzuch nie czekając odbiłem się od lin i wykonałem Low-Angle Dropkick prosto w twarz siedzącego rywala. Podnosząc się spojrzałem na narożnik, wiedziałem ze muszę wzmocnić swoje ataki, dlatego postanowiłem użyć do tego narożnika. Wchodząc powoli na sam szczyt, przyglądałem się swemu przeciwnikowi i jego tag team partnerowi. Puszczając oczko do Evana wyprostowałem się i wyskoczyłem, wykonując salto w powietrzu spadłem na rywala kolejną akcją z mego arsenału, a mianowicie Shooting Star Press. Próbując przypiąć rywala...

Jakie to jest głupie, dużo osób się na to złapało?

Stojąc nad przeciwnikiem, przyglądałem się zdenerwowanemu wyrazowi twarzy jaki malował Evan. Widziałem złość w jego oczach delikatnie śmiejąc się z niego nie zobaczyłem iż Cody powoli się podnosi i z zaskoczenia atakuje mnie silnym punchem w twarz po czym dodaje kopnięcie w brzuch i chwytając za głowę i wykonuje DDT. Obaj powoli leżeliśmy na macie głęboko oddychając, Cody jednak wstał i silnym Knee Dropem wbił się w moją głowę. Miał teraz chwilę na odpoczynek, a ja przeturlałem się na koniec ringu, by w spokoju odpocząć opierając się o narożnik. Widziałem jego złość, widziałem iż ten chce pokazać się z jak najlepszej strony, nie wiedział jednak iż chce zrobić to samo co on - wygrać za wszelką cenę. Obaj powoli się podnosiliśmy, patrząc się na siebie zaczęliśmy biec w swoją stronę, jednak moja podła natura kazała mi zaatakować, dlatego będąc tuż przy nim wykonałem Johnny Kick. Przeciwnik padł na matę, a ja podnosząc się wymierzyłem silnego Clothesline'a w stojącego na narożniku zdenerwowanego przebiegiem walki Bourna, który na skutek ataku spadł z niego i leżał na macie, lecz po za ringiem...

__________________________________________

* - ciosy przeciwnika.
* - moje ciosy.

Podszedłem do podnoszącego się rywala, chwyciłem go mocno za głowę i podniosłem, szybkim ruchem przekręciłem go i tym razem stał do mnie tyłem. Chwytając go za brzuch wykonałem Northern Lights Supelx. Po czym wchodząc na narożnik, bez zastanowienia się wyskoczyłem wykonując Diving Knee Drop. Widziałem iż Evan powoli chwyta się dolnej liny i wchodzi na airpon ruszyłem powoli w jego stronę. Widząc iż się zbliżam, próbował jakoś mnie powstrzymać jednak zrobiłem unik z jego wyjścia barkiem i kopiąc go kolanem w głowę zrzuciłem z ringów znów na matę po za ringiem. Straciłem w ten sposób z oczu drugiego przeciwnika, jeden na dwóch to nie są równe szanse, lecz aby wygrać muszę dać z siebie wszystko. Czując chłód na plecach automatycznie się odwróciłem i załapałem się na Scoop Slam po czym wchodząc na narożnik wykonał swój popisowy Moonsault. W mych żyłach popłynęła adrenalina, wstałem i całą serią punchy wbiłem się w twarz przeciwnika. Byłem na fali, nie czekałem tylko od razu chwyciłem go za głowę i wbiłem w matę mocnym Sitout Suplex Slam. Po, którym próbowałem przypiąć rywala...

Czas nieubłaganie leciał. Momentami miałem przebłyski walki, lecz chwilę później zostały one tłumione przez agresora. Fandango okazał się przeciwnikiem na wysokim poziomie. Myliłem się co do niego.. Myślałem, że jego durnowata postura, jego obleśny taniec, idiotyczna fryzura pokazują w nim coś na podobę pozera..
Tak bardzo być w błędzie..

Wszystko zdawało się nie mieć końca. Każdy moment powodował coraz więcej bólu na mym ciele. Musiałem się przebudzić i dokonać zmiany.. Leżąc na macie spostrzegłem chwilę, która znacznie może obrócić losy pojedynku przeciwko oppoennt'owi. Korzystając z ułamku sekundy odsuwam się od nadlatującego kolana przeciwnika, w wyniku czego ten pada na ów część ciała na matę, co dodaje mu chwilowego bólu.. Wykorzystując ten moment szybko doczołguję się do Tag Team Partner'a, po czym wybijając się dokonuję klepki, tym samym wprowadzając go do ringu.
Come On, Evan!