Niemożliwe. Jakież to nieznośne cierpieć z własnych głupot, nie mogąc ich zwalić na kogoś innego. Cierpieć przez swoją nieodpowiedzialność. Chciałbym dodatkowo opisać, jak bardzo zawiodłem, ale kolejne ciosy od tancerza skutecznie mi to uniemożliwiają. W końcu, jakby po długim śnie przesyconym bólem, Fandango mnie podnosił. Jeśli teraz niczego nie zrobię to mój sen może zamienić się w farmakologiczną śpiączkę. Poczułem jak przeciwnik mnie stawia i katem oka dostrzegłem również jego unoszącą się rękę, ale ja wiedziałem już co należy zrobić. Kiedy biceps rywala zbliżał się do mojej szczęki, automatycznie dwoma rękoma zablokowałem ten cios. W sekundę przekręciłem mu rękę, wziąłem odpowiedni rozpęd, wskoczyłem na liny i dzięki backlipowi do tyłu wykonałem fenomenalną akcje! Rope Backlip Armdrag! Jeśli przywracać się do życia to tylko w taki sposób!

To było to! Dlaczego od razu nie działałem tak efektywnie?! Nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Serce biło mi w piersi jak oszalałe pompując krew do obolałych mięśni, które zaraz znowu zmuszę do ponad przeciętnego działania. Mój armdrag sprawił, ze Fandango wyleciał poza ring, Ciężkim grzechem byłoby tego nie wykorzystać, najlepiej jak tylko potrafię. Widziałem szaleńcze spojrzenie PAC'a gdy zorientował się, że jeszcze się z nim nie zmienię. Był wściekły, ale musiał mnie zrozumieć. Odbiłem się od lin, pobiegłem w stronę Fandango, wyskoczyłem i wylądowałem na jego głowie. Diving Somersault Plancha! Takie akcje lubię najbardziej!

Zakręcilo mi się w głowie. W sumie dla mnie nie jest to nic nadzwyczajnego, bo przez takie ataki męczę się o wiele szybciej od innych zawodników. Może własnie dlatego Fandango wstał szybciej ode mnie. Nie mogłem dać mu się uwolnić. Nie teraz kiedy przebudziłem się z koszmaru! Już do niego podbiegałem z wyciągniętą przed siebie pięścią, ale on jakby przewidując moje działanie wyskoczył i kopnął mnie w głowę potężnym Step-up Enzugiri. Błysk światła i świst w uszach zawładnęły moim umysłem. Nie wiedziałem gdzie jest góra, a gdzie dół. Czułem tylko miejsce w którym zainkasowałem kopnięcie, ale to przecież nie mogło się tak skończyć. Otworzyłem powieki i nadal mając rękę na potylicy rozejrzałem się. Przeciwnik już biegł w moją stronę, a ja tylko instynktownie wysunąłem prawą nogę, która natychmiast go powstrzymała. Fandango zachwiał się, po czym upadł trzymając się za pierś. Poczułem się tak jakbym dostał zastrzyk morfiny z adrenaliną. Ból minął, a zastąpiło go narastające podniecenie. Przeszedłem za narożnik i nadal wpatrując sie w opponenta jak w ofiare ruszyłem, przeskoczyłem nad 1 liną narożnika, zlapałem się głowy tancerza i już po chwili leżał nieprzytomny na podłożu poza ringowym. Suicide Dive Tornado DDT!

Nie mając kompletnie sił wczołgałem się do ringu. Byłem wykończony, a mimo wszystko pozostało mi jeszcze rozprawić się z jakimś marnym tancerzykiem. Ta myśl była nie do zniesienia. Nie do zniesienia było również to, że kilka chwil później ten sam tancerz  również wczołgiwał się do kwadratowego pierścienia. Wściekłem się. Jeszcze raz usunąłem zmęczenie ze swojej świadomości. Złapałem go za głowę, ale kiedy tylko go podniosłem na twarzy poczułem uderzenie czegoś kościstego i bardzo twardego. Discus Elbow od Fandango znowu zgasił mi światło w mózgu. Podświadomie, czysto intuicyjnie złapałem go za gacie, żeby nie dopuścić do jego zmiany. Tancerz miotał się próbując wyzwolić swój gear, ale mu się nie udawało. W końcu postanowił jeszcze raz mnie uderzyć, bym odpuścił. Potężnie się zamachnął, ale byłem na to przygotowany mimo cieknącej krwi z mojego nosa. Od razu wlazłem pod jego pachę, wyniosłem go do góry i z głośnym łupnięciem rzuciłem na środek ringu. Fenomenalne Blue Thunder Bomb ""SM"", które mogło zwiastować moje zwycięstwo!

SĘDZIOWIE NIE ZWRACAĆ UWAGI NA PAC'A, MA GORĄCZKĘ I NIE NAPISZE NIC W TEJ WALCE
Sędzia uderzał w matę, ale jak w brazylijskiej telenoweli, po 2 uderzeniu tancerz błyskawicznie poderwał swoje barki z maty. Położyłem się na plecach, ładując wszystkie swoje siły w opanowanie oddechu i drgania mięśni. Nie można ukrywać niezaprzeczalnego. Byłem potwornie zmęczony. Nawet głuchy usłyszałby świst z jakim wdziera się powietrze do moich ust, a ja połykam je zachłannie jakby to były moje pierwsze chwile na świecie. Lekkie odrętwienie ciała uświadomiło mi jak długo już leże na tej macie. Musiałem wziąć się w garść. Gdy tylko ta myśl uformowała się w mojej głowie wstrząsnęło mną kolejne uderzenie. Fandango wyskoczył i z chirurgiczną precyzją kopnął mnie prosto w policzek. Jumping High Kick. Opadłem na kolana. Ból przeszywał mi twarz, a krew skapywała na ręce, które natychmiast powędrowały do ogniska bólu, by chociaż trochę go złagodzić. Wiedziałem, że przeciwnik również się zmęczy, ponieważ leżał na macie obok mnie, ale to ja trzymam się za twarz która teraz przybrała barwy ciemnego fioletu.

Narastająca wściekłość wypełniała mnie jakby to ona płynęła mi w żyłach, a nie krew. Rozdrażnienie całą ta sytuacją nie było w stanie jednak powstrzymać zmęczenia jakie mnie owładnęło. Mimo wszystko, dzięki pomocom lin powstałem niemal w takim samym momencie co Fandango. Podszedłem do niego chwiejnym krokiem i wymierzyłem celnego Puncha. W odpowiedzi dostałem chopsa, ktory nie zrobił na mnie większego wrażenia. Skontrowałem jego następny cios Gut Kickiem w podbrzusze, ponownie wykręciłem rękę, ostatkami sił wbiegłem na liny, rzuciłem się na Fandango i po chwili znowu obaj leżeliśmy na macie, dysząc jak dwa napierające na siebie nosorożce. Rope Run Tornado DDT. Tego było już za wiele

Nie miałem siły na nic. Każdy wdech był walką ze śmiercią. Mimo wszystko rozpierała mnie duma, przez fakt że sam stawiam czoło dwóm zapaśnikom. Gdzie jak nie tu zostawić po sobie pozytywne znaczenie? Czas to kończyć. Myśl, że mogę to przegrać już dawno przepadła. Nie ma takiej możliwości. Zacząłem się podnosić, opierając się o kolano. W końcu powstałem i od razu ruszyłem w stronę nadal leżącego tancerza. Złapałem go za włosy i zacząłem podnosić. To ostatnia chwila, w której widzę życie w jego oczach. Zamachnąłem się potężnie mając nadzieje na powalenie go na mate, ale Fandango umknął pod moją ręką, złapał mnie za głowę, wcisnął pod pachę i po chwili bardzo mocno uderzyłem potylicą o ring. Inverted DDT  Światło nadziei, które było w ciemnym tunelu nagle bardzo przybladło...

To był koniec. Nic juz nie mogło mnie uratować. Teraz rywal zapewne zmieni się ze swoim partnerem, który wejdzie do ringu świeży jak nikt inny i rozszarpie mnie, rozedrze na kawałki byle tylko docisnąć moje barki do maty. Nie moge na to pozwolić. Widzę wyraźnie jak opponent czołga się do swojego narożnika. Moje ciało jest z ołowiu ile sił będzie mnie kosztowało powstanie by go dopaść. Z pomocą lin, było to o wiele łatwiejsze i szybsze, ale było już za późno. Fandango już stał w narożniku. Przez głowę przebiegła mi mordercza myśl. Wziąłem diabelny rozpęd i całą siłą wbiłem swojego buta w jego twarz! Helluva Kick ""F""! Fandango tylko wrzasnął przed tym uderzeniem, ale po nim padł jak spetryfikowany na mate. Ja natychmiast rzuciłem się do pinu.

Jest źle, a nawet bardzo źle. Rywal przejął nade mną kontrolę, lecz mam szansę na nowo wrócić do pojedynku. W końcu jestem Faaan Dannnn Goooo.
Rywal wykręcił mi rękę, co uniemożliwia mi większość ataków i kontr, lecz wiedząc, co przeciwnik chce zrobić wyczekałem odpowiedniego momentu. Gdy ... wbiegał już na narożnik, po prostu odchyliłem się mocno do tyłu tym samym upadając plecami na matę ściągnąłem za sobą przeciwnika, który z impetem upadł na deski. Wstając opierałem się o narożnik patrząc na leżącego przeciwnika...

Nie zrozumiałeś kontry -.- upadając na matę pociągnąłem za sobą przeciwnika, który już wyskoczył na liny. Tradycyjnie uderzyłby on wtedy w matę z całym impetem zadawanego ciosu. Więc co mi mówisz ze nie realne albo ze się nie uda.. Pytałem Raga i Aarona i powiedzieli ze da się to wykonać... Przestać sędziować moje walki bo w takim wypadku nigdy nie dojdziemy do porozumienia -.-

Dobra, Rafi nie wchodzi więc przy próbie wykonania SM przez Samiego, Pac wyciąga rękę i dokonuje zmiany. Do ringu wchodzi Pac oraz Hardy. Kto  Ładniej na 400 słów

W końcu nadeszła odpowiednia pora na Charyzmatyczną Enigmę. Stwory, które pojawiają się podczas występów Jeffa dały o osobie współczesnym gladiatorom znać poprzez głośny i zarazem energiczny doping. Oczywiście adresatem takiego zachowania jest ich guru, Pan Hardy. Lotnik doskonale zdaje sobie sprawę, że musi dać z siebie wszystko aby udowodnić swoją wartość. Jest gotów przejąć odpowiedzialność, jaką jest poprowadzenie swojej drużyny w stronę glorii i chwały. Ekstremalna Enigma nie tracąc cennego czasu, niezwłocznie udała się do środka oktagonu pomiędzy drugą, a trzecią liną. Kątem okna bacznie przygląda się swojemu przeciwnikowi, którym w tym momencie został Pac. Zawodnicy bardzo powoli zataczają charakterystyczne okręgi. Żaden nie zamierza popełnić głupiego błędu, który może przekreślić szanse na odniesienie sukcesu. Tempo chwilowo zamarło. Fani zgromadzeni na arenie nie są zadowoleni z takiego obrotu spraw. Domagają się zwarcia, a co za tym idzie walki. Nie przyszli tutaj aby oglądać krążących i pasywnych wrestlerów. Jeffrey postanowił zrobić pierwszy krok. Nagle zniwelował dystans dzielący go od przeciwnika. Powoli, delikatnie i subtelnie wysunął prawą rękę. W tenże sposób chce zachęcić wroga do zainicjowania klasycznego klinczu. Guru stworów nie naciska na Paca. W spokoju oczekuje na rozwój sytuacji. Co kilka sekund uśmiecha się, przez co obrazuje wszystkich w koło swoją pewność siebie. Nagle oponent połączył swoją prawą rękę, z wysunięta górną kończyną Enigmy. Tylko na to czekał. Ekstremalny lotnik wymierzył błyskawiczny Gut Kick, który wylądował na podbrzuszu. Pac zgiął się niczym złamana zapałka pod wpływem nacisku kciuka. Grzechem byłoby nie wykorzystanie tego daru od losu. Nie zwalniając tempa kolejnym etapem planu było jeszcze większe zamroczenie wroga. Również opalenie go do parteru jest wskazane w tej chwili. Charyzmatyczna Supergwiazda błyskawicznie i mocno zapięła uchwyt wokół szyi Pac`a. Następnie Jeff zgiął nogi w kolanach, na niewielką odległość oderwał je od podłoży, po czym przysiadł na owej macie. W konsekwencji tej prostej sekwencji, oponent zainkasował manewr spod szydla Sit-Out Jawbreaker.

Ofiara bezwładnie opadła na mate, po tym jak została potraktowana tak zwanym łamaczem szczęk. Kreatury siedzące na widowni głośno zaskandowały: " Let`s Go Hardy". Doping dodał samemu zainteresowanemu ogromnej dawki animusz, która jest tak bardzo wskazana w tym biznesie jak umiejętności. Jeffrey nie chciał być obojętny na to wydarzenie. Sam wykonał dla siebie charakterystyczny taniec, którym odwdzięczył się wiernym fanom.  Pora wznowić bitwę. Hardy, gdy tylko wykonał swój taniec, sprawnie odbił się od lin, które był za nim i z minimalnego biegu powalił już siedzącego wroga Low Dropkickiem. To jeszcze nie koniec fella. Stwór pochwycił nogi przeciwnika, które wyprostował do góry. Zadowolony z siebie rozejrzał się po widowni i wymierzył temu dziwakowi Double Leg Drop To Midsection!

Wszystko poszło zgodnie z planem Jeffa Hardyego. Jego oponent Pac po zainkasowaniu kilku skutecznych akcji leży nieopodal lin. Enigma aktualnie znajduje się na środku oktagonu. Z ogromnym skupieniem przygląda się przeciwnikowi. Co tym razem wymyślił ten tajemniczy i zarazem nieprzewidywalny wrestler. Po upływie kilkudziesięciu sekund, wróg powoli i z ogromnymi problemami starał się podnieść z chłodnej maty ringowej. Wygląd jest prze komiczny. Ręce, jak i nogi trzęsą mu się niczym galaretka doktora Edkera.  Kiedy tylko jego nogi się wyprostowały, Jeff błyskawicznie ruszył. Jest pochylony niczym zawodnik atletyczny, gdyż w ten sposób chce ograniczyć opór powietrza. W odpowiednim momencie zmienił znacząco ukształtowanie ciała. Enigma wykonała akcję pod nazwą Clothesline to Outside! Pac wylądował poza ringiem, lecz wcześniej dla urozmaicenia wyrzucenia, wywinął efektownego orzełka. Guru stworów, czy też kreatur podszedł do lin, ponieważ zdawał sobie sprawę, iż jego oponent będzie chciał ponownie zawitać w oktagonie.  Kiedy tylko ten obrócił się przodem do apronu, został poczęstowany Baseball Slide, przez co z ogromnym impetem uderzył plecami o bandę otaczającą fanów od współczesnych gladiatorów.
&

Wszystko wskazuje na to, że akcja przeniesie się za ring. Charyzmatyczna persona niezwłocznie udała się za przeciwnikiem, który jak na złość bardzo sprawnie odzyskał koncentrację. Jeff chyba zbyt rozluźniony podszedł do przeciwnika. Niestety postrzeżenie było prawdziwe. W dość dziecinny sposób dał się zaskoczyć wrogowi. Pac wykonał Front Kicka prosto w kolano. Taka niespodziewana kontra przysporzyła nie małych problemów lotnikowi, który w tej samej chwili uklęk na twardą powierzchnię otaczającą oktagon. Błyskawicznie ruszył do przodu. Mocno złapał w pasie Hardyego i wbił jego plecy w krawędź ringu. Kreatury na widowni aż jęknęły na sam widok. Pac powoli pod dolną, trzecią liną wturlał się do środka pola bitwy. Sędzia rozpoczął liczenie. Czas szybko mijał, a Jeff powoli zwalczał uporczywy ból. Kiedy tylko oficjel oznajmił, iż jest już siedem, Ekstremalna Enigma powoli tak samo jak poprzednik przedostał się do oktagonu

Dziwaczny przeciwnik ponownie uwierzył, że ma szanse na ostateczny sukces. Zadowolony, rozluźniony i pewny siebie podszedł do mistycznego stwora. Powoli, bez pospiechu złapał go za prawą rękę. Tempo rozgrywania potyczki było na rękę faworyta publiczności. Miał sporo czasu aby zregenerować siły. Po upływie kilku chwil obie persony stoją na środku ringu. Pac mocno zaparł się na nogach i szarpnął za trzymaną kończynę, lecz nic się nie wydarzyło. Za drugim podejściem najwidoczniej użył więcej siły, gdyż Jeffrey ruszył się z miejsca. Charyzmatyczny człowiek wykorzystując swój pęd ciała oraz podstawowe prawa fizyki, skontrował skutecznie zamiary ofiary. Posłał go w przeciwległy narożnik i dodatkowo poczęstował go ciekawą akcją uderzeniem ciała. Taka kombinacja w rzeczywistości tego biznesu zwie się Thrown to Corner & Body Splash.